Yagmurlu bir Atina sabahindan sevgiler.Kurabiye isine girismem bir cok kadin gibi oglum dogduktan sonra oldu.Ona dis bugdayi hazirliklari yaparken o sevimli dis seklindeki kurabiyeleri gordugumde ona yapmaliyim dedim ve kollari sivadim.Aradan tam bir sene gecti, oglum biraz buyudu ve elime bulasan o seker hamuruyla oynama istegim daha artti. Gece yatarken yaptiklarimi dusunuyorum, uykuya daldigimda ise ruyamda yapmaya devam ediyorum.Kurabiyeler piserken oglum firinin onune gidip cicak deyip ciktiginda kim yapti denince anne demesi cok hosuma gidiyor.Istanbul ziyaretimde aldigim malzemelerle yaptiklarimi sizlerlede paylasmak istiyorum ve desteginizi bekliyorum.
